Bizden duyduğu övgü dolu sözlerle hızını alamayıp devam etti çizmeye.Seviyor kızım birşeyler karalamayı.Geçiyor tahtanın başında o öğretmen oluyor biz öğrenci.Başlıyor anlatmaya.Ne anlattığını sormayın bende hatırlamıyorum tam olarak:)
Ama fazla etkilemişiz sanırım.Aslında babası etkilemiş desem daha doğru olur.Ben şu sıralar pek mesleğimi icra edemiyorum.
Öğretmen ve öğrenciler,ilgi alanını oluşturan iki kelime.Babasının okuluna gitmek istiyor.Sürekli öğrencileriyle ne yaptığını soruyor.Sonra duyduklarını oyunlarında uyguluyor...Çocuklar tamamen taklit ediyor çevresindekileri.İnş onlara güzel örnekler oluruz...
4 yorum:
Kusa benzemis gercekten, masallah el becerisi cok iyi :)
bende şaşırdım görünce.çok seviyor çizmeyi:)
çocuklar bir garip nesne:) bir yerlere atıyorlar maharetlerini, ben biliyorum diye bir haber vermek yok, ansızın bir geliyorlar karşınıza çizdiği resimle.. -bunu sen mi çizdin-diye hayret etmek kalıyor bize.. kendileri de bilmiyorlar sanırım geçtikleri kademeleri..
Deli Anne;kesinlikle katılıyorum sana
Yorum Gönder