19 Haziran 2010 Cumartesi

ameliyat ve zehra

Bu hayatımda geçirdiğim üçüncü operasyon.Diğer ikisine nazaran daha basitti.Ama en önemli farkı zehranın hayatımızda olması.Salı günü senelerdir ertelediğim burun ameliyatını oldum.Çünkü nefes almak benim için hergeçen gün daha da zorlaşıyordu.Doktor ve hastane ayarlandı yarım saatlik işlemin ardından bitti.Tahminimden daha rahat geçti.Narkozdan uyanırken anne diye ağlasamda acıya yönelik herhangi birşey hissetmedim.Yalnız iki gece nefes alamadım tamponlardan dolayı o kadar.Tamponlarda çok rahat çıktı ikinci korkumda buydu.Ama çok şükür şimdi daha iyiyim.Zehra ne yaptı ben bu durumdayken ?O da beni şaşırttı ve hiç zorluk çıkarmadı.Ameliyata giderken babaanneye bıraktık.Normalde 2,30 da girmem gerekirken 4,30 da girdim.Acil bir vaka gelince sarktı.Eve geldiğimde saat 9 du.Zehra o kadar saat babaannesini hiç üzmemiş.Bahçede çiçekleri sulamışlar,hamakta uyumuş,piknik yapmışlar,karıncaları evine götürmüş:)...vs.Yani çok eğlenmiş.Beni görünce'' anne sen ameyat mı oldun'' dedi.Burnumdaki sargıyı istemedi.Daha doğrusu onada takmamı istedi:)Burnuma dokunmamasını ,sargıyı çıkaracağımı söyledim.Kanama durunca çıkardım.Burnuma baktı.Ve beklenmeyen cümlesini kurdu''bende büyüyünce anne olcam,doktor amca benide ameyat etcek'':))İnş sen olmassın bitanem sağlıklı bir yaşamın olur inş...Şimdi sürekli soruyor ''anne burnun acıyor mu?'' diye...


Kolay kolay kendisi uyumaz zehra.Hatta uyuduğu zamanlar parmakla gösterilecek kadar azdır.Ancak arabada uyur.O da araba durana kadar:)Ama geçen gün öğle uykusuna yatmadı.Bende zorlamadım.Çikolata istedi yere uzandı ama bitiremeden uyudu:)

12 Haziran 2010 Cumartesi

eskiden sadece resimlerine bakıp bize okutturduğu kitapları,artık kendisi okumaya başladı:)resimlere bakarak yorumluyor desek daha doğru olur aslında:))

8 Haziran 2010 Salı

Bunaltıcı sıcakların ardından yağan şiddetli yağmura teslim olmuş durumda istanbul.Hele bu sabah üsküdarda görmediğim kadar yağmur yağdı.Şimdi biraz hafifledi ama hala devam ediyor.Bizde evde oturup yağmuru izliyoruz.Dün arkadaşı geldi zehranın sabahtan akşama kadar oynadılar.Arada kavga etselerde iyi anlaşıyorlar senayla.Şimdi uyuyor.Dünün yorgunluğunu atıyor hanımefendi:)Bu araralar büyüdüğünü daha da çok hissettirmeye başladı zehra.Hareketleri konuşmaları beni heran şaşırtıyor:)Huyları da değişti.Tokasız gezmeyen hanım şimdi saçında toka tutmuyor.Ben takıyorum o ''anne çok acıtıyor''deyip çıkartıyor.Her dakika banyo yapmaya hazır olan,şimdi kafasına su dökülünce çığlığı basıyor.Kahvaltı eskisi gibi yapılmıyor artık.Zorla birkaç yudum o kadar.Değişen huyları bunlar.Birde sürekli alışkanlıkları var.Dışarı çıkarken çantasız asla adım atılmıyor.Ya elde taşıdığı çantasını ya da filli çantasını istiyor.Başımıza da çoğunlukla bandana takılmış olacak.Güneş gözlüğü de vazgeçilmez aksesuarı.Yağmurluysa şemsiye.Öğle uykusuna devam.Bir saatte olsa mutlaka uyumak istiyor.Tabi evdeysek.Dışarda sadece huysuzluk yapmakla yetiniyor.Ayşe bebek hala en sevdiği oyuncağı.Başka hiçbir bebeğe bakmıyor.Hep onunla.Ve toplar.Top koleksiyonu yapıyoruz artık.Her gördüğü topu istiyor.Almıyoruz ama sağolsun ablaları abileri hemen hediye ediyorlar:)Küçük toplar daha çok ilgi alanımıza giriyor.Hayvanları da unutmayalım.Zehranın hayatında önemli bir yere sahipler.Böcekler,karıncalar,kediler, köpekler, kuşlar, balıklar ve sayamadığım diğerleri.Çok seviyor onları.Kesinlikle korkma yok.Gider sever eline alır.Ben ona göre daha ürkek sayılırım.Çok belli etmemeye çalışıyorum o da korkmasın diye.Ama bazen zor oluyor.O zaman beni teselliye başlıyor''anne korkma bişey yapmaz diye''İnş hep böyle sevgi dolu olur meleğim.Bu postuda sabah çektiğimiz fotoyla bitirelim.Makineyi görünce anne beni çek dedi.Bende çektim:)


1 Haziran 2010 Salı

dün hastane televizyonunda gördüm haberi.İsrail yardım gemilerine saldırdı yazıyordu.Oysa üsküdara her indiğimde afişlerini görüyordum.Ve herbaktıkça tekrar tekrar okuyordum yardım çağrılarını.Nasıl neden niye yaptılar diye sorarken kendime cevap bulamadım.Kin ve nefretle yoğrulmuş bir millet.İçlerinde vicdanın kırıntısı dahi olmayan bir millet.Öfkeleniyorum üzülüyorum ve sadece dua ediyorum.Allahım sen yardım et.İçimize onlara dur demekten fazlasını yapacağımız kudreti ver.Sen onların ve onları uzaktan izleyen bizlerin yardımcısı ol....