teknolojik sorunlar,kıskançlık ve günlük haller...

Bu sefer tamam.Tüm dış mihraplara rağmen oturdum bilgisayarın başına.Yeni postu yayınlamaya kararlıyım.
Klasik bahanemi söyleyeyim hemen.,İki çocuklu bir anne olarak vakit bulamıyorum yazmaya.Gün başlarken niyet ediyorum bir bakmışım akşam olmuş.Hopp yarına sarkıyor.Çocuklar yanımdayken de yazmak istemiyorum zaten fırsat da vermiyorlar.
Şimdiki durumumuz ise,Sevde yeni uyandı ablasıyla çizgi film izliyor.Tam karşımdalar.onlar diğer pc de ben burda:))Çok teknolojik takılıyoruz.
Teknoloji demişken,çok dertliyim bu günlerde.Akıllı telefon,akıllı pc,akıllı tv derken bizim akıllar uçup gidiyor.Bir kaç yıl sonra elinden telefon düşürmüyor diye sinirlendiğimiz çocuklar çıkıyor karşımıza.Onlar bizim aynamız oysa.
Gün boyu tv,pc ya da telefonla vakit geçiren anneyle büyüyen bir çocuktan ilerde bunları yapmamasını bekleyemeyiz sanırım.Evet kısa vadeli oyalanmaları için vazgeçilmez unsurlar.Size hiç karışmayan,sizden hiçbirşey istemeyen varlıklarıyla yoklukları belli olmayan küçük insanlar.
Kısıtlama getiriyorum artık kendime.Tv ve pc açmıyorum pek.Ama telefon ne yazıkki fazla düşmüyor elimden.Daha sınırlı zamanlarda kullanmak istiyorum.Ki ilerde ama anne seninde elinde hep telefon vardı cevabına muhatap olmamak icin.
Evet içimdekileri döktükten sonra gelelim son günlerdeki durumumuza.Zehra nın okul sıkıntısını kısa vadeli çözmüş bulunmakla birlikte asıl sorun olan kıskanclıkla uğraşıyoruz şimdilerde.Büyüyen,herşeye tepki vermeye ve birey olduğunu kanıtlamaya çalışan sevde;karşısında eski konumunu korumaya çaba gösteren zehra.Genel olarak çok iyi anlaşıyor görünselerde yükselen sesle herşey değişiyor.Zehranın oyunun kurallarını koyan tavrı ve sevdenin karşı gelme durumu:))İşimiz kolay değil.Adaletli olmaya çalışmak ve ihtiyacı olana gitmek şimdilik aldığımız çözümler.
Dışardan sevdeye gelen tepkiler karşısında kırılan kalbiyle başbaşa kalıyor çoğu zaman zehra.Kardeşine sürekli birilerinin ''ay çok tatlısın'' demesini anlayamıyor.Ve tekrar bebek olmak isteğiyle bize hissettiriyor bunu.Bebeklik resimlerini cerceveletip salonun baş koşesine koymamızla gönlü ferahladı biraz...Zor süreçler yaşayarak öğreniyoruz herşeyi ve geri dönüp düzeltme şansımızda olmuyor.Tek tercih şansımız var olaylar karşısında ve biz en doğrusunu aramakla geçiriyoruz bu ömrü...Herşeyin gerçek sahibine yönelerek duamızı ediyoruz ''rabbim onları hayırlı evlat hayırlı kul eyle''...

Birkaç fotoyla şenlendirelim postu derim:))

 Güneşli günlerde yapığımız en güzel aktivite ''park''

Kar kar dedik ve gönderdi rabbim.Bizede bu güzelliklere bakmak düştü doya doya:))

evde vakit nasıl geçer,bol bol puzzle la:)Çok seviyor yapmayı.Bende çok seviyorum ama genelde bana dokundurmuyor.

Bu küçük hanımda fırsat buldukça keyif yapıyor böyle:))
Keyfimiz huzurumuz sağlığımız daim olsun inş:))