evdeyiz

evimizdeyiz artık.Görümcemin işten ayrılmasıyla dün akşam eve geçtik.Zaten aramızda çok uzak değildi kayınvalidemlerle,ama yinede evim evim dedim yani:)Zehrada son birkaçgündür herkesi evden kovmaya başlamıştı.Ayşeyi istemiyorum handeyi istemiyorum diye sayıklayıp durdu.Şimdi ayşe gelsin mi diyorum hayır diyor:(cadı kızım benim.Yarın bize gelecek kızlar annelerinin toplantısı varmış.Bakalım görünce ne yapacak hanım.Evden kovmassa iyidir.Hissettiklerini çok rahat dışarı vuruyor.Çocuk oduğu için mi böyle anlayamadım.İşimiz var bizim bu hanımla.


Kayınvalidemlerden çıkınca karşılaştığım manzara bu.Beni öyle rahatlatıyor ki.Boğazla karşı karşıyasın.Mis gibi kokusunu çeke çeke iniyorum çarşıya:)Zehrada çok şanslı tabi.Biz biraz daha uzakta otursakta sonuçta o da hergün deniz havası alıyor.


ayşeyi okula bırakıp parka gidiyorduk.Daha doğrusu parkla okul yanyana:)Pek fazla mesafe katetmiyoruz yani.
burasıda babaannenin bahçesi.Sulamaya indiğimde çocuklarıda .çıkarttım bahçeye.Zehra sevinçten dört köşe oldu tabi:)çiçekleri kokladı bol bol.
yerden karınca bulup eline aldı.Bir ara suya sokup yıkamaya kalktı zor kurtadırdık hayvancığın hayatnı:)
karınca arıyor şuan:)
buda zoraki gülümse.Ayıp olmasın diye sırıtmış biraz:)