doğum hikayesi ve mutlu son.

Sonunda bebeğimize kavuştuk.Bizim için uzun ve birazda sıkıcı bir dönemdi.39. hafta kontrolümüzde herşey normal görünüyordu.Bebek normal pozisyonda,suyu hareketleri herşeyi normaldi.Doktorun dediği normal doğum şansımın hala devam ettiği üzereydi.Odasına geçtiğimizde bize bir de kötü haberi vardı.Haftaya tatile gideceğini ve bizi kardeşine yönlendireceğini söyledi.O an şokun etkisiyle hiçbirşey söyleyemeden ayrıldık ordan.Oysa aklımda binlerce soru vardı.Bu zamana kadar güvenerek geldiğim dr bana farklı şeyler söylüyordu.Durumum farklıydı yani normal bir hamile olsam neyse ama gelmişim 40 haftaya ve normal doğum istiyorum.Bu saatten sonra dr değiştiremem değiştirsem de kabul edilmem

.Pazartesi nst ye girecektim ve sonucu kardeşine fakslayacaktık.Bana oldukça saçma gelen bir durumdu bu oysaki.Ama o an birşey söyleyemedim.Yani nst yle ne anlaşabilirdi ki.Ne bebeğin kalp atışına bakılacak ne de suyuna.Uzaktan muayene.Sonunda kardeşinin muayehanesine gitmeye karar verdik.Gaziosmanpaşa ya! evet dr karşıdaydı ve benim sıkıntım daha da arttı.Yani acil bir durum olsa gelmesi çok uzun zaman alacak,çünkü her saatte trafik var.Endişelerle gittik yanına.Konuştuk anlattık sıkıntılarımızı.Dinledi cevapladı.Biraz daha iyiydim ama tam olarak değil.Bir an önce bebeğimi kucağıma almak istiyordum artık.Sancı yoktu tabi hala.40 haftanın bittiği gün yine aynı güzergaha kontrole gittik.Hiç bir değişiklik yok.Bebek büyük.Yani normal bir hamile için değil ama benim için büyük.Aşağı inme yok.Sancı yine yok.Tek iyi haber suyu normal.Hatta dr un dediği fazla cesaretli olduğumuz.Kendi hastası olsak bugün alırdım bebeği dedi.Bizde aynı şeyi düşünüyorduk.Artık beklemenin anlamı yoktu bizim için.Çünkü riskli duruma girmiştik.Ordan ayrılıp eski dr muza geldik.Hemen ertesi güne sezeryan tarihi verdi.Ve salı günü 10,15 te bebeğimize kavuştuk çok şükür.Rahim oldukça incelmiş ve yırtılma durumuna gelmiş.Yani tam zamanında müdahele edildi.Şimdi ikimizde iyiyiz elhamdülillah.Hastanede bir gece kaldık.Zehrayı eve gitmeye zor ikna ettik.Sabahın 5 inde ayaktaymış ve hiç uyumamış.Hastanede yanımdan ayrılmak istemedi.Sürekli neden yattığımı,hasta olduğumu sorup durdu.Ağladı,eve gidelim dedi.En son yatakta yanımda uyuya kaldı.Hatta son pansumanım koltukta oldu.Yeni yaşama alışmaya çalışıyoruz.Zehra kabullenmeye çalışıyor.Sevgisini fazla belli ediyor:)Sürekli seviyor.Ve başkasına fazla sevdirmiyor.Emzirirken yanımdan ayrılmıyor.Gece kardeşini uyutup onun yanına gidiyorum.Gece de uyandığında beni istiyor,dışarı benimle çıkmak istiyor.Bakalım elimizden geldiği kadar ona daha fazla vakit ayırmaya çalışıyoruz ama bazen zor oluyor.Zamanla alışacağız bu duruma inş:)