İftarlar misafirler derken yarıladık ramazanı.Zehrayla yeni yeni dışarı çıkmaya başladık.Malum havalar o kadar sıcaktı ki ayağımızı çıkaramıyorduk.Çok şükür şimdi serin.Bizde fırsattan istifade geziyoruz kızımla.Sonra eve gelip bir iki saat uyuyoruz(daha doğrusu o uyuyor)bende dinleniyorum.Kalkınca da çoğunlukla evde olmuyoruz.O da bol bol arkadaş görmüş oluyor.Büyüdükçe daha fazla arkadaşa ihtiyaç duyar oldu. Beraber oynuyoruz ama bir süre sonra benim işim olduğu için yanından ayrılıyorum o da yalnız oynamak istemiyor.Yuva araştırıyoruz yavaş yavaş.En azından haftada birkaç gün.Oynasın rahatlasın diye.Aslında bursada olsam böylr birşeye hemen ihtiyaç duymazdım.Orda oyun alanları çok fazla.Çocuklar rahat rahat oynuyorlar.Hatta parklara dönüp bakmıyorlar bile.Ya kumla oynuyorlar ya da bisiklete biniyorlar.Ama maalesef burda durum farklı.Parka götürmeye kalksam o kadar kalabalık ki,salıncak sırası hiç gelmiyor bikere.Gelse bile kısa süre sonra arkamız sıra olduğu için inmek zorunda kalıyoruz.Ancak akşamları babamız gelince çıkartıyor bizi.O zaman gönlünce oynayabiliyor kızım.Bizde gündüzleri üsküdara iniyoruz.Havuz başında oturup güvercinlere bakıyoruz.Birde dönen atlarımız var onlara binmeden asla gelmek yok.Tabi eve dönüşte yorulduğu için kucak istiyor çoğunlukla ikna ediyorum ama bazen oturup'' anne ama çok yoruldum ayaklarım ağrıdı'' deyince dayanamayıp alıyorum kucağıma.Kucağa gelince ''ben abla oldum ama yorulduğum için geldim kucağına'' diye de açıklama yapıyor:)
bu fotoyuda bursada çekmiştik.Güzel günlerden hatıra.Maalesf burda scooter a binme imkanı olmuyor.Ramazanın gelmesi de bunda etkili oldu tabi.Şimdilik sadece balkonumuzu bekliyor:)