ameliyat ve zehra

Bu hayatımda geçirdiğim üçüncü operasyon.Diğer ikisine nazaran daha basitti.Ama en önemli farkı zehranın hayatımızda olması.Salı günü senelerdir ertelediğim burun ameliyatını oldum.Çünkü nefes almak benim için hergeçen gün daha da zorlaşıyordu.Doktor ve hastane ayarlandı yarım saatlik işlemin ardından bitti.Tahminimden daha rahat geçti.Narkozdan uyanırken anne diye ağlasamda acıya yönelik herhangi birşey hissetmedim.Yalnız iki gece nefes alamadım tamponlardan dolayı o kadar.Tamponlarda çok rahat çıktı ikinci korkumda buydu.Ama çok şükür şimdi daha iyiyim.Zehra ne yaptı ben bu durumdayken ?O da beni şaşırttı ve hiç zorluk çıkarmadı.Ameliyata giderken babaanneye bıraktık.Normalde 2,30 da girmem gerekirken 4,30 da girdim.Acil bir vaka gelince sarktı.Eve geldiğimde saat 9 du.Zehra o kadar saat babaannesini hiç üzmemiş.Bahçede çiçekleri sulamışlar,hamakta uyumuş,piknik yapmışlar,karıncaları evine götürmüş:)...vs.Yani çok eğlenmiş.Beni görünce'' anne sen ameyat mı oldun'' dedi.Burnumdaki sargıyı istemedi.Daha doğrusu onada takmamı istedi:)Burnuma dokunmamasını ,sargıyı çıkaracağımı söyledim.Kanama durunca çıkardım.Burnuma baktı.Ve beklenmeyen cümlesini kurdu''bende büyüyünce anne olcam,doktor amca benide ameyat etcek'':))İnş sen olmassın bitanem sağlıklı bir yaşamın olur inş...Şimdi sürekli soruyor ''anne burnun acıyor mu?'' diye...


Kolay kolay kendisi uyumaz zehra.Hatta uyuduğu zamanlar parmakla gösterilecek kadar azdır.Ancak arabada uyur.O da araba durana kadar:)Ama geçen gün öğle uykusuna yatmadı.Bende zorlamadım.Çikolata istedi yere uzandı ama bitiremeden uyudu:)